Jakie są trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji społecznych dla osób z diagnozą schizofrenii?
Każdy chorujący na schizofrenię, ma jakieś problemy. Wiele chorych ma wyzwanie w postaci relacji społecznych. Ciężko jest rozmawiać z ludźmi i wchodzić z nimi w relację. Co jest najczęstszym problemem? Jak choroba wpływa na jakość życia?
Jakie są trudności w nawiązywaniu i utrzymywaniu relacji społecznych dla osób z diagnozą schizofrenii?
Osoby mogą mieć trudności w rozumieniu zachowania innych ludzi. Często inaczej interpretujemy słowa i zachowania drugiej osoby i mylnie się nad tym skupiamy. To, że chorzy na schizofrenie się izolują, to też kolejna sprawa, która zmienia wiele w życie chorującego. Osoba ogranicza się w kontaktach społecznych i nie lubi przebywać wśród ludzi. Osoby chore są też często stygmatyzowane. Ludzie mają obawy przed chorującymi i nie chcą z nimi rozmawiać czy zaczynać rozmowy. Nie chcą lub nie wiedzą, jak zacząć rozmowę… Stygmatyzacja jest wyjątkowo ciężka dla chorych, bo nikt nie chce być wykluczony, a ludzie boją się osób ze schizofrenią.
Kłopoty z koncentracją, też są problemem… Ciężko jako chory jest ogarnąć swoje myśli. Logiczne myślenie przy rozmowie też jest na słabym poziomie. Niekiedy ma się tyle myśli, że nie wiadomo, jak rozmawiać, a za drugim razem, nie można się wysłowić i brakuje słów. Czasem dziwne zachowania też odwracają się od społeczeństwa. Ludzie obawiają się, że chory coś im zrobi i że każdy jest agresywny. Zmiany nastroju i brak chęci do rozmowy, to też trudności w utrzymywaniu relacji. Często chorzy boją się po prostu ludzi i izolują się, aby nie wypaść źle w rozmowie.
Chory może mieć problemy z rozpoczęciem rozmów, utrzymywaniem kontaktu wzrokowego lub interpretowaniem zachowań ludzi. Co może sprawić, że chorzy lepiej się poczują? Są grupy wsparcia, gdzie można się widywać z innymi chorymi, aby dzielić się myślami i swoim doświadczeniem. Na pewno warto poznać innych chorych i być „wśród swoich”. Warto też mieć wsparcie rodziny i przyjaciół, aby czasem się wypowiedzieć i powiedzieć, jak chorzy się czuje i co jest mu potrzebne. Warto spędzać czas wśród bliskich. Ważne, aby chory powiedział, jakich relacji oczekuje i jakie ma objawy, by bliscy lepiej rozumieli schizofrenię. Warto spróbować też porozmawiać z terapeutą, aby poznać lepiej chorobie i to, jak sobie z nią radzić.
Na pewno trzeba porozmawiać trochę z lekarzem i wybrać odpowiednie leki, by nie bać się relacji z innymi. Ważne jest także, aby porozmawiać kilka razy z psychologiem, aby dowiedzieć się o chorobie i wiedzieć, co dalej. Edukacja o chorobie jest ważna, aby wiedzieć, jak reagować na stres i lęki. Wsparcie społeczne też jest ważne, aby nie bać się chorych. Potrzebne jest także, jak sobie radzić z objawami i jak na nie reagować. Warto też uczyć społeczeństwa, że to normalna choroba i nie można się jej bać. Trzeba akceptować chorych! Trzeba być otwartym na każdą chorobę psychiczną.