Kategoria: Zdrowie psychiczne

Jak utrzymać spokój w chorobie psychicznej? Wyobraź sobie, że twoje myśli to niekończący się strumień, który czasem potrafi zamienić się we wzburzoną rzekę.

Jak możesz poczuć się lepiej, gdy chorujesz? Czy zdarza się, że masz poczucie, iż wszystko spada na Ciebie, a w dodatku nie umiesz nawet powiedzieć, że jest ci źle? Może to przesilenie, może obecne wszechogarniające uczucie osaczenia, albo zwyczajny dzień, gdy z trudem zrywasz się z łóżka i rozważasz: czy to już za dużo? Jeśli tak, to nie jesteś odosobniony. Naprawdę.

Zacznij od małych i realistycznych działań w procesie zdrowienia! 

Wiesz co? Mam dla Ciebie pytanie. Czy też czasem masz wrażenie, że żeby ruszyć z miejsca, trzeba od razu zmienić całe życie? Wstać o 6:00, biegać, medytować, jeść tylko zielone i jeszcze mieć pozytywne nastawienie 24/7? Ale prawda jest zupełnie inna. I dużo mniej błyszcząca.

Co się stanie, jeśli nic nie zmienisz w chorobie? Zatrzymaj się na moment.

Jesteś za siebie odpowiedzialny!? Wiesz? Czasem najtrudniejsze pytania to nie te, które słyszysz od innych. To te, które pojawiają się gdzieś głęboko, w tej cichej, niewygodnej przestrzeni, gdzie nie ma miejsca na pozory. Jedno z nich brzmi tak:

„Czy naprawdę jestem za siebie odpowiedzialny, nawet jeśli jestem chory psychicznie?”

Jak chcesz zaplanować swoje życie?

Dlaczego widzisz tylko porażki? Zastanawiasz się pewnie, dlaczego w lustrze rzeczywistość wydaje się być przesiąknięta tylko jedną barwą – odcieniami porażki. Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego to, co dla innych wydaje się być zwykłą codziennością, dla Ciebie jawi się jako nieustanny ciąg niepowodzeń?

Czego tak naprawdę chcesz w chorobie? Na co zwracać uwagę?

Nie porównuj się do innych chorych! Nie porównuj się do innych chorych! Twoja droga zdrowienia jest unikalna! 

Nie bądź dla siebie krytyczny w chorobie psychicznej! Znasz to uczucie, kiedy po raz kolejny coś się nie udało i zanim jeszcze ktokolwiek zdąży coś powiedzieć, twój własny głos w głowie już cię osądza? „Znowu to zepsułem…”, „Nigdy nie będę normalny…”, „Jestem ciężarem dla wszystkich…”