Jak wspierać bliskich z diagnozą schizofrenii? Pomyśl, co warto wiedzieć o tej chorobie?
Schizofrenia dotyka też bliskich! I to jest prawda, bo wiem, jak jest u mnie. Trzeba wspierać osoby chore ich otoczenie, a nie wymądrzać się i dawać głupie porady. Trzeba zrozumieć chorobę i jej działanie i tyle… Zrozumieć, a nie mieć swoje głupie porady!
Chory może mieć wiele objawów i wiele potrzeb. Na pewno musi mieć wsparcie otoczenia, które też powiedzmy, że „choruje”… Nie ma też co mówić, że za chorobę jest winny rodzic! To najgorsze, co możesz powiedzieć i pokazać rodzinie chorego. Dbaj też o to, aby nie mówić głupot przy rodzinie chorego i przy samym chorym. Zastanów się, jak możesz pomóc!
Jak wspierać bliskich z diagnozą schizofrenii?
Na pewno trzeba wiele się edukować. I to jest podstawa, aby zobaczyć, jak czuje się chory i jego otoczenie. Nie można wierzyć temu, co ludzie mówią. Siądź przed laptopem i zobacz, jakie są objawy schizofrenii i jak chory może się zachowywać. Co przeżywa osoba chora na schizofrenie? Jest wiele informacji o chorobie, trzeba tylko chcieć ją poznać! Na pewno potrzebne jest wiele wsparcie dla chorego, który może nie wiedzieć, co się dzieje. Osoba chora może czuć lęk i poczucie wstydu, że choruje. Nie można mówić, że objawy są nieprawdziwe i podważać tego, co czuje i widzi chory. Zaproponuj pomoc, a nigdy nie podważaj tego, że ktoś jest chory czy nie. Od tego jest psychiatra, a nie ktoś z bliskiego otoczenia.
Można tylko zaproponować, aby chory brał leki i był na terapii. Zrozum, że schorowany człowiek może się różnie zachowywać. Zachęcaj do leczenia! Zachęcaj do zmiany, ale nigdy nie naciskaj zbyt mocno! Zmotywuj chorego do działania, ale nigdy nie dawaj porad i nie krytykuj objawów chorego. Zadbaj o to, by wspierać otoczenie osoby chorej. Zapytaj, jak możesz pomóc i co możesz zrobić, aby rodzina czuła wparcie. To na pewno będzie ciężkie, ale trzeba też zachować się dobrze przy rodzinie.
Na pewno nie ma co mówić o tym, jakie leki ma przyjąć chory i o tym, co ma robić. To zadanie najbliższej rodziny, aby decydować o leczeniu. U każdego człowieka, choroba występuje inaczej. Jeden może pracować, drugi ma z tym problemy. Inny zaś ma chęci do wychodzenia z domu, a drugi ma co do tego obawy. Więc każdy przebieg choroby jest inny! Nie ma co się porównywać! I to najgorsze, co może zrobić otoczenie! Czyli mówić, co ma robić chory i jak się leczyć!
Poczuj empatię do rodziny chorego! Otoczenie chorego też ma swoje gorsze jak i lepsze dni i trzeba to zrozumieć! Może zaproponuj rodzinie chorego pomoc na przykład w podróży do psychiatry? Zaproponuj, że pomożesz w realizacji recepty? Może zapytaj kogoś z otoczenia, że zostaniesz z chorym, a rodzic może wtedy gdzieś wyjść i się zrelaksować? Tak trzeba wspierać, a nie bezsensownymi poradami! To jest wsparcie!
Na pewno trzeba zrozumieć, co czuje chory jak i jego otoczenie? Zrozumieć, że na starcie może być ciężko pokonać chorobę. Zrozum, że choroba psychiczna to nie grypa, która mija po 3 dniach! To wszystko wymaga pracy i leczenia przez psychiatrę i ewentualna pomoc terapeutyczna!