Jak radzić sobie z lękiem społecznym?

Jak radzić sobie z lękiem społecznym? 

Ja ma  z tym ogromny problem w swoim życiu. Lęk przed społecznością i funkcjonowanie w społeczeństwie, to ogromny problem dla mnie. Jak sobie z tym poradzić, co warto wiedzieć o lęku społecznym? 

Jak radzić sobie z lękiem społecznym? 

To rzecz, która dotyka wiele osób. Nie tylko chorych na schizofrenię, jak ja. To ogromny strach przed byciem w społeczeństwie. Prac nad lekiem społecznym wymaga ogrom pracy. Na pewno trzeba zrozumieć ten lęk i to, jak on działa. Ale to w sumie nic nie daje, bo ten lęk jest dalej… Nawet, jak o nim wiesz i się go spodziewasz. Czy edukacja sprawia, że jest lepiej? Według mnie nie… i to jest problem. Niby musisz pokonać swoje myślenie. Swoje nawyki myślowe, które masz podczas konfrontacji z lekiem i przed konfrontacją. Ale co to w sumie daje? Też nic… bo i tak się boisz. Wychodzisz niby na zewnątrz i pomału oswajasz się z lękiem, ale w sumie nic to nie daje. U mnie tak było, jak miałem terapię. Wychodziłem, wypisywałem myśli i chciałem panować nad lękiem, ale to w sumie tyle. Bo ten lęk cały czas jest. I jak go tu pokonać, gdy tak się boimy, a te ćwiczenia nie dają efektów? Jak tu opracować skuteczny sposób na panowanie nad lękiem społecznym? W sumie nie wiem, bo te porady psychologów, nie nie dają. Może u mnie one nie działały, ale ile można wychodzić z domu i ciągle czuć ten sam lęk? Co zrobić, aby osiągnąć ten stan przed chorobą? Mnie najbardziej pomogły leki, ale i tak nie jest idealnie. Dalej się boję wyjść z domu. Dalej mam lęk przed kontaktami. Czuję się dobrze tylko w domu. I co poradzę? Choroba tak mi pomniejszyła strefę, gdzie czuję się dobrze, że nie umiem czuć się swobodnie poza domem. Na pewno terapia coś pomaga, ale nie w tym, że nagle będą wyniki. Muszę zacząć pracować nad tym lękiem, ale jak?

Na pewno warto czytać o tym książki z zakresu rozwoju, ale też ciężko coś w nich wyłapać dla siebie, gdy czuje się ten lęk społeczny. Warto zrozumieć swoje lęki, ale bardzo trudno nad nimi pracować. Czuje się ten lęk i on nie spada, jak to mówią psychologowie. Ja nie wiem, kto tu ma rację, ale u mnie ta konfrontacja z lękiem nie działa. Nie przyzwyczajam się do niego, ani on nie spada z czasem. Praca nad myśleniem też nie dawała dużo. Wypisuje się te lęki i myśli i potem nic z tego. Lęk jest dalej. To, jak ja mam pokonać ten lęk? Niby konfrontacja jest najlepsza, ale ona paraliżuje na tyle, że człowiek nie wie, o czym myśli i ma taką gonitwę myśli, że nie można tego tak pokonać w ciągu kilku tygodni wychodzenia z domu i konfrontacji. Myślenie o innych rzeczach podczas konfrontacji, też mało daje. Uważność też na mnie nie działała. W końcu wychodzi na to, że muszę żyć z tym lękiem i pracować nad nim, aby mi on nie przeszkadzał, ale chyba ten lęk, nigdy mnie nie opuści. 

Praca nad lękiem jest bardzo trudna i wymagająca. Co tu zrobić, aby pokonać ten lęk? Jak z nim walczyć i co zrobić, aby osiągnąć swoje cele, mimo choroby psychicznej? Próbuj tych metod na pokonanie lęku. Może u Ciebie zadziałają? Może jakaś metoda działa u Ciebie? Jakie Ty masz doświadczenia z lękiem społecznym?