Kategoria: Zdrowie psychiczne

Dlaczego widzisz tylko porażki? Zastanawiasz się pewnie, dlaczego w lustrze rzeczywistość wydaje się być przesiąknięta tylko jedną barwą – odcieniami porażki. Czy kiedykolwiek zastanawiałeś się, dlaczego to, co dla innych wydaje się być zwykłą codziennością, dla Ciebie jawi się jako nieustanny ciąg niepowodzeń?

Czego tak naprawdę chcesz w chorobie? Na co zwracać uwagę?

Nie porównuj się do innych chorych! Nie porównuj się do innych chorych! Twoja droga zdrowienia jest unikalna! 

Nie bądź dla siebie krytyczny w chorobie psychicznej! Znasz to uczucie, kiedy po raz kolejny coś się nie udało i zanim jeszcze ktokolwiek zdąży coś powiedzieć, twój własny głos w głowie już cię osądza? „Znowu to zepsułem…”, „Nigdy nie będę normalny…”, „Jestem ciężarem dla wszystkich…”

Nie wybiegaj w przyszłość! Co to oznacza? 

Dlaczego warto cieszyć się z życia – nawet zmagając się z chorobą psychiczną? Wyobraź sobie taką scenę: budzisz się rano, patrzysz przez okno. Piękne słońce, śpiew ptaków, kwitnące drzewa. A jednak w środku czujesz… ciężar. Może pustkę. Może lęk. Czasem zupełne odrętwienie.

Szukaj wyzwań w chorobie, czyli jak przekształcić cierpienie psychiczne w wewnętrzną siłę? 

Wyobraź sobie zwykły dzień. Nic szczególnego – może piątek. Siedzisz na łóżku, patrzysz przez okno. Ktoś idzie z psem, ktoś inny rozmawia przez telefon, dzieci bawią się na trzepaku. Świat toczy się dalej, jakby nigdy nic.

Nie obwiniaj siebie za chorobę… to nie Twoja wina, że zachorowałeś!

Bywa tak, że budzisz się rano i przez ułamek sekundy wszystko wydaje się normalne. A potem… wraca ciężar. Niepokój. Myśli, które nie dają spokoju. I to pytanie: „Dlaczego ja?”. Albo gorzej: „Co ze mną nie tak?”

Czasem mam wrażenie, że emocje przychodzą, zanim zdążę je nazwać. Zanim zrozumiem, co się dzieje, już jestem zanurzony po szyję — w lęku, złości, rozczarowaniu. Jeśli zmagasz się z chorobą psychiczną — czy to schizofrenią, depresją, czy zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym — te fale bywają wyższe. Czasem przypominają tsunami. I nie ma przycisku „pauza”.

Za co być wdzięcznym przy chorobie psychicznej? To na pewno nie będzie kolejny wpis o tym, by myśleć pozytywnie. Samo mówienie, że będzie dobrze, nie wystarczy! Czy można być wdzięcznym za swoją chorobe psychiczną?