Farmakoterapia schizofrenii: jakie leki są stosowane?
Schizofrenia to choroba, którą trzeba leczyć farmakoterapią. Potrzeba kompleksowo leczyć, aby chory lepiej się poczuł. Leki to kluczowa rzecz, o której trzeba pamiętać. Leki łagodzą objawy i poprawiają życie osoby chorej na schizofrenię. Chory ma halucynacje, urojenia, dezorganizację myśli oraz zaburzenia funkcjonowania społecznego i zawodowego, które uniemożliwiają na początku funkcjonowanie.
Jakie leki są stosowane?
W leczeniu stosuje się leki przeciwpsychotyczne, które są podstawą leczenia. Leki te dzielą się na typowe i atypowe. Leki typowe są skuteczne głównie w redukcji objawów wytwórczych, takich jak urojenia i omamy. Jednak ich stosowanie wiąże się z większym ryzykiem wystąpienia skutków ubocznych. Leki typowe często powodują nieprzyjemne skutki uboczne, takie jak sztywność mięśni czy drżenie. Leki atypowe są bardziej skuteczne w leczeniu objawów negatywnych, afektywnych i zaburzeń poznawczych. Mają mniej skutków ubocznych niż leki pierwszej generacji.
Jak jeszcze można leczyć schizofrenię?
Leczenie schizofrenii to nie tylko przepisywanie leków przez lekarza psychiatrę. To proces, który wymaga indywidualnego podejścia do każdego pacjenta. Oprócz leków są ważne też:
- Psychoterapia: Pomaga pacjentom zrozumieć swoje emocje, rozwinąć umiejętności radzenia z trudnościami choroby.
- Terapia zajęciowa: Wspiera rozwój radzenia sobie w funkcjonowaniu w społeczeństwie.
- Wsparcie społeczne: warto, by próbować znowu funkcjonować wśród ludzi i cieszyć się z normalnego funkcjonowania.
Jakie trudności ma chory na schizofrenię?
Ma ich wiele, bo choroba, to nie tylko objawy, ale inne trudności, z którymi trzeba się mierzyć. Każde leczenie to coś indywidualnego, więc nie ma jednego sposobu na radzenie sobie z chorobą. Co może się pojawić?
- Skutki uboczne leków: to chyba najgorsze, bi każdy lek ma jakieś skutki uboczne, z którymi trzeba walczyć. Nadwaga czy problemy z koncentracją i skupieniem pojawiają się bardzo często. Poza tym niepokój nóg czy przymus chodzenia, też nie jest przyjemne.
- Brak motywacji: wiele chorych poddaje się i nie rozwija swoich pasji. Zatracają je i przez to nie mają motywacji do leczenia i funkcjonowania w społeczeństwie.
- Stygmatyzacja: ludzie mają dziwne przekonania co do chorych psychicznie. Stygmatyzacja choroby powoduje, że się izolujemy jako chorzy.
Jednak można żyć z chorobą i się rozwijać, mimo przeciwności. Trzeba tylko mieć wiele cierpliwości do chorego i dbać o niego.
Leki mają być dopasowane do objawów i potrzeb pacjenta. Trzeba mieć w głowie stan zdrowia pacjenta i to, jak reaguje na leki. Leki nie działają natychmiast, na ich działanie potrzeba kilku tygodni. Leki przyjmować trzeba zgodnie z zaleceniami psychiatry. Na pewno nie można samemu zwiększać sobie dawek, bez zgody lekarza!
Na pewno leczenie wymaga pracy z lekarzem. To podstawa, aby mówić o swoim stanie zdrowia i obserwować, jak reaguje się na leki. Leki trzeba przyjmować regularnie, aby leczenie mało sens. Istnieje wiele form pomocy, wiec chory nie jest sam z chorobą.