Blog – Zdrowie psychiczne | Psychologia | Schizofrenia

Nie bądź dla siebie krytyczny w chorobie psychicznej! Znasz to uczucie, kiedy po raz kolejny coś się nie udało i zanim jeszcze ktokolwiek zdąży coś powiedzieć, twój własny głos w głowie już cię osądza? „Znowu to zepsułem…”, „Nigdy nie będę normalny…”, „Jestem ciężarem dla wszystkich…”

Nie wybiegaj w przyszłość! Co to oznacza? 

Dlaczego warto cieszyć się z życia – nawet zmagając się z chorobą psychiczną? Wyobraź sobie taką scenę: budzisz się rano, patrzysz przez okno. Piękne słońce, śpiew ptaków, kwitnące drzewa. A jednak w środku czujesz… ciężar. Może pustkę. Może lęk. Czasem zupełne odrętwienie.

Szukaj wyzwań w chorobie, czyli jak przekształcić cierpienie psychiczne w wewnętrzną siłę? 

Wyobraź sobie zwykły dzień. Nic szczególnego – może piątek. Siedzisz na łóżku, patrzysz przez okno. Ktoś idzie z psem, ktoś inny rozmawia przez telefon, dzieci bawią się na trzepaku. Świat toczy się dalej, jakby nigdy nic.

Nie obwiniaj siebie za chorobę… to nie Twoja wina, że zachorowałeś!

Bywa tak, że budzisz się rano i przez ułamek sekundy wszystko wydaje się normalne. A potem… wraca ciężar. Niepokój. Myśli, które nie dają spokoju. I to pytanie: „Dlaczego ja?”. Albo gorzej: „Co ze mną nie tak?”

Czasem mam wrażenie, że emocje przychodzą, zanim zdążę je nazwać. Zanim zrozumiem, co się dzieje, już jestem zanurzony po szyję — w lęku, złości, rozczarowaniu. Jeśli zmagasz się z chorobą psychiczną — czy to schizofrenią, depresją, czy zaburzeniem afektywnym dwubiegunowym — te fale bywają wyższe. Czasem przypominają tsunami. I nie ma przycisku „pauza”.