Czym jest schizofrenia hebefreniczna?
To podtyp schizofrenii charakteryzujący się dezorganizacją myśli, mowy i zachowania. Osoby są wycofane i kontakt z nimi jest bardzo trudny. Osoba chora jest niespójna i może mieć dziwne reakcje emocjonalne.
Czym jest schizofrenia hebefreniczna?
Najczęściej rozwija się w późnym okresie dojrzewania lub wczesnej dorosłości. Znowu to wina genetyki lub środowiska. W schizofrenii hebefrenicznej objawy psychozy, takie jak halucynacje i urojenia, są mniej wyraźne, natomiast dominują zaburzenia myślenia i emocji.
Objawy schizofrenii hebefrenicznej to:
- Dezorganizacja mowy: mowa osoby ze schizofrenią może być trudna do zrozumienia. Mowa jest chaotyczna i niespójna. Ciężko jest się wypowiedzieć logicznie. Osoba przeskakuje z jednego tematu do drugiego.
- Dezorganizacja myślenia: ciężko jest przechodzić z jednej myśli do drugiej. Wyzwaniem jest podążanie za tokiem myślenia.
- Dezorganizacja zachowania: ruchy mogą być bez celu lub chaotyczne. Osoba może być nieprzewidywalna i na przykład śmiać się w smutnych sytuacjach.
- Apatia: brak motywacji do działania i rozwijania swoich umiejętności.
- Płaskie emocje: chory jest obojętny i może mieć emocje, które nie są adekwatne do sytuacji. Osoba może nie odczuwać przyjemności itp.
- Problemy z koncentracją i pamięcią: osoby mogą mieć trudności z koncentracją oraz pamięcią krótkotrwałą, co często nie pozwala się uczyć i rozwijać.
- Halucynacje: Mogą widzieć, słyszeć lub odczuwać coś, czego nie ma w rzeczywistości.
- Urojenia: chory może wierzyć, że ktoś go śledzi i prześladuje.
- Deficyty w funkcjonowaniu społecznym: Osoby z hebefrenią często mają trudności z nawiązywaniem i utrzymywaniem relacji społecznych. Są wycofane i izolują się w społeczeństwie.
Chory na schizofrenię hebefreniczną, może mieć kłopot z codziennym funkcjonowaniem w szkole czy pracy. Ma kłopot z higieną i codziennymi obowiązkami, jak jedzenie czy ubieranie się. Ten podtyp choroby diagnozuje się poprzez wywiad lekarski i obserwacje. Można też zastosować badanie obrazowe mózgu, aby wykluczyć inne choroby. Leczy się ją lekami przeciwpsychotycznymi i terapią. Leki pomagają na objawy, a terapia na to, jak codziennie funkcjonować z chorobą. Na pewno osoba chora może mieć nawroty, więc opieka jest potrzebna. Zwłaszcza bliskich i przyjaciół.
Objawy choroby to: dezorganizację mowy, myślenia i zachowania. Może pojawić się apatia, płaskie emocje, halucynacje i urojenia. Na pewno trzeba wielu działań lekarzy i psychologów, aby pomóc choć trochę wyjść z choroby. To ogromne zadanie dla bliskich, by wspierali w gorszych chwilach i byli wyrozumiali, gdy pojawią się objawy choroby. Na pewno, każdą schizofrenię jest ciężko pokonać, ale nie można się w tym poddawać. Po pewnym czasie pojawią się lepsze dni i trzeba się z nich cieszyć!