Czy jesteś świadom swojej choroby psychicznej? To nie jest taka łatwa sprawa, jakby się wydawało. Ciężko znaleźć odpowiednią odpowiedź. Często na początku może Ci się wydawać tak, że nic się nie dzieje i że wszystko jest w porządku.
Sam, temat choroby psychicznej to jest ciężki kawałek chleba. Nie jesteś pewny swoich myśli czy zachowań, ale mimo tego czujesz, że nic się nie dzieje. Czy faktycznie jest coś nie tak, czy to tylko wymysł rodziny i przyjaciół?
To, że jesteś świadom swojej choroby, może sprawić, że pójdziesz do psychiatry i rozpoczniesz leczenie. To, że wiesz, że chorujesz, może sprawić, że zaczniesz leczenie albo po kilku tygodniach to przerwiesz (co jest często głupim posunięciem). Musisz zaufać psychiatrze i podjąć leczenie!
Na czym polega świadomość choroby?
Niby wydaje się to proste, ale wgląd w chorobę jest bardzo skomplikowany. Możesz czuć się podsłuchiwany i czuć, że ktoś na Ciebie spiskuje, ale mimo tego, że rodzina mówi, że to nie prawda, to Ty i tak w to wierzysz. Wierzysz w swoje urojenia i ciężko jest odróżnić to co realne od tego, co jest w Twojej głowie.
Ktoś w końcu uświadomi Ci, że jesteś chory! Albo sam do tego dojdziesz, albo dostaniesz psychozy i będziesz musiał leżeć w szpitalu. Wtedy psychiatra czy psycholog sprawi, że zaczniesz wierzyć, że coś jest nie tak. Na początku mało kto jest świadom swoich urojeń, ale w końcu ktoś to zmieni…
Świadomość, że chorujesz na schizofrenię to tylko początek. Samo rozpoznanie, że nie jest dobrze i zrozumienie, że musisz się leczyć, jest najtrudniejsze. Zaakceptowanie tego, że się choruje na schizofrenię to, że problem leży w Tobie, jest mega wyzwaniem na starcie. To nie świat jest zły, tylko Twoja choroba!
Dlaczego brak świadomości to objaw choroby?
Wiesz, jak łatwo jest oceniać z boku? „On się nie leczy, bo nie chce”, „Wymyśla te urojenia”. Często słyszymy to od osób, które chorują na jakąkolwiek chorobę psychiczną… i to jest bardzo przykre i powoduje, że my, jako chorzy, się izolujemy i boimy otoczenia. Czy spotkałeś się z takimi tekstami innych ludzi? Jako chorzy nie jesteśmy winni tego, że nie możemy pracować czy się uczyć!
Choroba to nie bunt czy wymysł! To defekt neurologiczny, gdzie mózg nie ogarnia, ze coś jest nie tak! Mózg nie wie, że coś nie działa! Często jako chorzy, nie mamy wglądu do choroby. Wiele z nas nie rozumie choroby i nie ma do niej wglądu, więc bardzo ciężko jest rozpocząć leczenie czy terapię. Wiele z nas nie wierzy, że coś jest nie tak i nie chce podjąć leczenia…
Jak choroba wygląda w praktyce?
Choroba psychiczna to wielki problem na starcie, gdzie nie wiemy, co się dzieje i czujemy się przerażeni. Wiele z nas ma problem z początkowymi objawami i czujemy się, bardzo dziwnie. Wszystko się miesza… Zaczynamy się bać, wyjść z domu, czy przebywać z ludźmi. Mamy kłopoty w pracy czy w szkole z koncentracją. Zaczynamy mieć pierwsze objawy choroby i czujemy, że coś się zmienia w myśleniu i działaniu. Choroba to nie zły charakter czy brak chęci. Osobie chorej trzeba pomóc się rozwijać i pokonać objawy, a nie mówić, że się nie chce czy że jest się leniwym!
Czy można odzyskać świadomość w schizofrenii?
Tak, ale to bardzo złożony proces i wymaga wielu pracy i działań!
Czasem wystarczy jedne lek i terapia. Czasem więcej działań, aby ustabilizować się na lekach, by lepiej funkcjonować. Dopiero po pewnym czasie terapii czy dobieraniu leków, można mieć wgląd w chorobę! Czasem po wielu latach, mamy olśnienie jako chorzy, że było źle i coś się z nami działo. Na pewno będą lepsze, jak i gorsze chwile we chorobie, ale można odzyskać świadomość w schizofrenii!
Będzie wiele przeszkód, ale to nie znaczy, że nie warto próbować. Bo nawet częściowa świadomość choroby może sprawić, że poczujemy się lepiej z diagnozą. Dzięki temu budujesz nowe relacje z samym sobą, na to, by planować leczenie i mieć coraz większe cele. Na pewno nie zrozumiesz swojej choroby do końca, ale gdy czujesz, że coś się dzieje, to nie wahaj się iść do lekarza i opowiedzieć mu o swoich objawach! To na pewno będzie ogromny krok w tym, by odzyskać świadomość w schizofrenii.
A jeśli to Ty się zastanawiasz?
To już na pewno ważny krok, bo samo zrozumienie, że coś nie działa dobrze w Twoim umyśle, to podstawa. Jeżeli zadajesz sobie pytania, to już coś jest an rzeczy. Na pewno nie ma co szukać objawów w Internecie! W sieci ludzie piszą różne rzeczy i trzeba dobrze filtrować te dobre rady od tych głupich. Od tego są lekarze, a nie „znawcy internetowi”!
Zamiast szukać objawów, spójrz na to, co się z Tobą dzieje. Może czujesz się odłączony od rzeczywistości? Może inni mówią Ci, że rozmawiasz bez żadnego sensu? Może czujesz się śledzony? Masz problemy z koncentracją? Czujesz, że ktoś kieruje Twoimi emocjami? Może masz wrażenie na ulicy, że wszyscy Cię obserwują i się z Ciebie śmieją? Jeżeli się tak czujesz, to pomyśl o wizycie u psychiatry lub nawet lekarza rodzinnego, by opowiedzieć mu o swoich problemach. Można też porozmawiać z przyjacielem, który widzi co się z Tobą dzieje? Szukaj wsparcie tylko u bliskich i lekarzy. Sam nigdy się nie diagnozuj!
Jeżeli pytasz o swoje zachowanie, to znaczy, że pragniesz siebie zrozumieć! Wtedy zaczynasz mieć wgląd w swoje zachowanie i pierwsze objawy choroby, To dobrze! To pierwszy i ważny krok! Świadomość choroby to proces i nie raz będzie Ci ciężko i będziesz czuć ból, że sobie nie radzisz. Ale każde nowe działanie powoduje, ze lepiej rozumiesz siebie. Czy jesteś świadom swojej choroby psychicznej? Co wiesz o swojej chorobie? Jak z nią walczysz? Co sprawia, że jesteś świadom lub nie?
Jak u Ciebie? Czy jesteś świadom swojej choroby psychicznej? Czy robisz wszystko, by pokonać chorobę?